Op zoek naar Harwoods Hole.

Vrijdag 15 januari 2016.
Nadat wij een kadootje van de kids mochten openmaken bogen wij ons over de grote kaart, wegen kaart van de auto, de gps van mijn telefoon en diverse folders opzoek hoe wij het beste bij Harwoods Hole konden komen. Je moet van het asfalt af en de gravelweg volgen, dat is duidelijk maar moeten wij echt vanaf Takaka Hill of kan het ook van beneden dichterbij de camping. Je moet de tocht niet met regen doen want je moet het laatste stuk over de rotsen en dan zie je een gat 183 meter diep die pas goed ontdekt is in 1957. Bij die expeditie is er ook een expeditielid door een vallende rots omgekomen. Boven langs via Takak Hill zouden wij weer een groot deel van die 365 bochten weg moeten doen en daar hebben wij geen zijn. Wij zien een stippelwegje lopen, dus in de wandelschoenen om 2 uur en factoortje 50 op. Genoeg drinken en gaan samen met een banaan. Na 2 uur zijn wij terug bij de auto, van alles gezien, vogels mooie aparte bloemen,een schitterende bike track, wel iets voor Bob maar Harwoods Hole moet je echt van af Takaka Hill bereiken. Helaas dat werd em ff niet. De weg stopte ook en een lokale adviseerde ons om terug te gaan. Dan pikken wij toch nog even de Grove mee die vlak bij de camping ligt. Tussen een schitterende rotsen partij staan wij na drie kwartier nog even bij de betonnen paal van 4 meter wat het Abel Tasman Monument is. Op 18-19 december 1642 ontdekte deze gast uit Lutjesgast New Zealand toevallig.
Nadat Mieke verloor met Klaverjassen, met onze sneeuwpop kaarten, ging in ons strandhuisje het kersboomlichtje ui.