Rondje Coromandel, Driving Creek Railway

Vrijdag 12 februari 2016.
Astrid wordt vandaag, na 12 uur, 30 jaar. Ben benieuwd of de surprise party gelukt is! De route voor vandaag halen wij uit het boek van Peter en Anna en uit de folders die wij van Mieke haar collega hebben gekregen over Coromandel. Het is half 12, het is een dooie boel op de camping en het kwik staat op 27 graden. Er is niet veel vlak op een Penninsula omdat die zijn ontstaan door uitbarstingen van vulkanen. Ook de wegen slingeren lekker. Jantje Lammers of het Circuit van Zandvoort kan hier jaloers op zijn. In Coromandel lekker lunchen in de Pepper Tree, 4 sterren restaurant ontdekt Mieke later... heerlijk. Wij lopen nog door de gezellige stad en gaan opzoek naar het werk van Barry Brickell. Deze meneer zocht een manier om de klei voor zijn potterij uit de bergen naar beneden te krijgen. En wat begon met een klein treinrailsje is nu een echte publiekstrekker. Meer dan een uur zitten wij als echte toeristen in een minitreintje, geen last van stoom gelukkig zoals in Shantitown! die op 5 punten moet stoppen en dan achterste voren verder rijdt als de wissel is omgedraaid. Heel apart en alles moest hij vroeger zelf betalen dus je ziet hele verstevigings wanden gemaakt van lege flessen van de plaatselijke kroeg en auto banden. Er zitten zelfs 3 hele smalle tunnels in de rit en ze rijden boven elkaar. 1 treintje heet de slang, de enige slang in NZ! Barry is toevallig een paar weken geleden overleden op 80 jarige leeftijd. Bijna 40 jaar heeft hij hier aan gewerkt en toen hij door kreeg dat hij meer verdiende met toeristen in zijn treintje te laten dan er verkocht werd in zijn Potterij maakte hij er een toeristische trekpleister van. Hele bussen gaan er nu dagelijks heen omdat de ferry uit Auckland hier aankomt.