Donderdag 18 februari 2016, Claire jarig dus die bellen wij met de huistelefoon voordat wij weggaan. Naar deze dag kijk ik al bijna 2 jaar uit. Wij gaan tussen 10 en 14 uur Gibbs Farm bezoeken wat hier 5 minuten vandaan ligt. Om 10 uur nemen wij afscheid van deze schitterende slaapplek met een auto vol fruit en groente en wij lenen de paraplu. Want de voorspellingen waren ...de hele dag regen! Wat een volk hele busladingen gaan door de poort bij Gibbs Farm. Ik denk dat er zo'n duizend man over het terrein loopt vandaag. 2 jaar geleden zag ik een programma van Ivo Niehe dat was opgenomen in Gibbs Farm. Alan Gibbs een rijke Kiwi heeft dit terrein van 250 acres gekocht in 1991 en hij nodigt kunstenaars uit de hele wereld bij hem uit. Die logeren dan bij hem en dan maken ze een groot kunstwerk voor op het terrein. Wat jaren moet kunnen blijven staan. Zo ook Marijke uit Nederland die de 2 Tango dansers had gemaakt en in het programma van Ivo werd dat op het terrein geplaatst. Toen ik dit zag wist ik dat wij hier zeker heen moesten als wij in NZ waren. Maar slechts 1 dag in de maand kan je dit gratis bezoeken, op inschrijven. In januari heb je geen bezoeken wist ik van vorig jaar en het is elke keer op een donderdag. Dus ik hield de site van Gibbs Farm al 2 jaar in de gaten. Ik heb ze zelfs gemaild om maar zeker te zijn dat wij hier vandaag naar binnen kunnen. In oktober vorig jaar zag ik op de site dat wij konden inschrijven. Toen dat gelukt was hebben wij de hele reis hier omheen gepland. Het is een heel heuvelachtig terrein waar totaal bijna 30 giga kunstwerken opstaan en zo'n 20 zijn voor het publiek te bekijken. Wij krijgen een boekje bij de ingang en worden naar een parkeerplek in rij 2 gedirigeerd. Wat een volk om dit allemaal te organiseren. Wandelschoenen aan en voor de zekerheid de plu en Mieke neemt nog een regenjas mee. Wat een schitterend gezicht is dit nu loop ik er eindelijk zelf doorheen. Op de site al vele filmpjes en foto's gezien van alle kunstwerken en de mooie fonteinen in een van de meertjes. Elk kunstwerk is weer apart, 45 meter hoog, 85 meter lang met elipsen van 8 x 25 en van 25 x 8 en daar tussen knalrood springkussen pvc gespannen, 9 meter hoog, 3,2 km lang om de 4 meter een ronden houten paal in de grond die wit en groen is geverfd, 52 stalen platen aan elkaar van 6 meter hoog en totaal 252 meter lang in ronde vormen over de heuvel. Wij blijven filmen en foto's maken en ook lopen er giraffen, buffelo's, struisvogels, zebra's en lama's tussen door. Na drie uur heuvel op en heuvel af en even wat eten bij de opslagplaats van Alan wel wind maar slechts een spatje. Daarna trekken ze de schuif open. Wij zien in de opslag het nieuwe speeltje van Alan, amphibi voertuigen die heeft hij ontwikkeld, een auto die kan varen en rijden tegelijk. De quadski ook door hem ontworpen. Een veelzijdig man. Om 10 voor 2 rijden wij nadat ik een droge broek heb aangetrokken vol van alles wat wij gezien hebben naar Whangarei. Waar komt al dat water toch vandaan. Dit zou het warmste deel van NZ zijn....maar nu ff niet.