Een echte Maori ceremonie en hangi.

Dinsdag 2 februari 2016.
Ross is al vroeg de deur uit, hij werkt tot vrijdag in de buurt van Auckland en komt vrijdagavond naar ons in Te Kaha. Om kwart voor 10 rijden wij naar de stad. Claire heeft een ceremonie geregeld bij de Mataatua. Een groot Maori verenigings gebouw wat ooit naar Engeland is gestuurd in delen en nadat het daar is gebruikt via Australie na 130 jaar weer terug waar het ooit is gemaakt. Een huis met veel historie dus. Ooit toen ik 17 of 18 jaar was heb ik een werkstuk gemaakt over de Maori's met behulp van de ambasade en Karina uit NZ. Dat werkstuk was voor mij het begin van wat ik toen wilde..emigreren. Ik had het thuis niet echt naar mijn zin en dit zou ik kunnen doen..Maar het liep anders en na 45 jaar ben ik dan toch in NZ. De Maori's hebben geen geschriften, alles ging door verhalen van vader op zoon. Wij worden, samen met een duits stel, met een hele ceremonie onthaalt en diverse verhalen vertelt onze Maori gids. Heel veel waarden hechten de Maori's aan de natuur en alles wat om ons heen leeft. Na een hand en neuzen tegen elkaar mogen wij de Mataatua, zonder schoenen in. Overal houtsnijwerken en die met naam zijn oud en zonder naam zijn recentelijk gemaakt. Daarna vraagt hij aan ons wat wij er van vinden en of een van ons ook een lied wil zingen...Mieke houdt wijselijk haar mond..Daarna worden wij uitgenodigd voor een hangi. Geen echte want dan moet het vlees in de hete grond zijn gemaakt. Lekker brood, veel te veel vlees en groente en ook nog een lekker toetje. Wij vragen nog een dogie bag voor de vis. Wij gaan nog op de foto met een bekende Maori zanger die net een nieuw lied heeft opgenomen in de Mataatua. Heel apart om dit mee te maken na zoveel jaren gaat het pas echt leven, dat leven van de Maori's.